Op een dag zei Lientje tegen mij: "Sinterklaas is weer in het land. Ik zag het op de televisie. En daarom wil ik vanavond mijn schoen zetten! "Maar dan moeten we wel eerst je schoenen vinden." zei ik.
We zochten en we zochten, maar nergens vonden we haar schoentjes. "Dan neem ik er wel een van jou, daar kan ook meer in." zei slimme Lientje. "Maar wat doen we er dan in? Ik heb geen winterpeen voor het paard in huis. Misschien moet je tot morgen wachten, dan koop ik er een bij de winkel."
"Nee, ik wil vanavond mijn schoen zetten!" zei Lientje koppig. "Heb je geen andere groente in huis?"
Ik keek in de koelkast. "Kool, spruitjes en een courgette." riep ik vanuit de keuken. "Gatver, spruitjes!" riep Lientje terug "Doe die courgette dan maar, die lijkt een beetje op een grote peen maar dan groen. Dat lust het paard vast ook wel. En misschien heeft hij wel genoeg van al die penen die hij krijgt.
Dan is dit weer eens iets anders."

Zo gezegd zo gedaan.
We hebben de schoen bij de verwarming gezet en Lientje ging een liedje zingen. Een eigengemaakt liedje.
Sinterklaas, Sinterklaas,
hier zet ik mijn schoen.
Sinterklaas, Sinterklaas,
ik hoop dat jij er wat in gaat doen!
Sinterklaas, Sinterklaas,
en ook Pieterbaas
uhhhh.....
"Verder weet ik het niet." "Nou dat was toch prachtig!" zei ik.
"Ik hoop dat ik een lampje krijg voor in mijn reisdoos want die is wel erg donker." zei Lientje.
Toen keken we nog even tv en daarna gingen we slapen.

De volgende dag was Lientje al vroeg op. "Kom kijken, kom kijken!" schreeuwde ze "Er zit een pakje in de schoen!"
We maakten het pakje open en kijk: er zat een prachtig wit serviesje in en een vaasje met bloemetjes. "Dan kan jij ook eens bij mij thee komen drinken!" juichte ze en ze klapte in haar handjes.

Kijk, hier zie je haar met haar serviesje.
Ze heeft 1 grote kan voor koffie of thee of limonade
1 klein kannetje voor melk
1 potje voor suiker of honing en
5 kopjes met 4 schoteltjes.....
hè, 1 schoteltje is weg!

Verder zie je een rood vaasje met 3 bloemetjes. Dat zijn madeliefjes. Ze hebben witte blaadjes en een geel hartje.

"Er is een schoteltje weg," zei Lientje beteuterd "wat doen we nou?"
"Schrijf Sinterklaas een briefje en doe dat vanavond in de schoen." zei ik.
Dat vond ze een goed idee.

's Avond zette Lientje de schoen weer bij de verwarming, met het briefje erin.
"Zo is het toch goed?" vroeg ze "Ik heb maar 1 foutje gemaakt, dat is toch niet erg?"
"Welnee joh, dat snap Sinterklaas best wel. Ik vind het erg mooi geschreven!"
Hieronder zie je het briefje

De volgende dag was Lientje weer vroeg op. "Kijk, er zit een briefje in de schoen, en ook weer een pakje!!!" schreeuwde ze. "Ho maar, ik ben niet doof! Wat staat er in de brief?" vroeg ik.
Lientje las voor: Lieve Lientje, van Schimmel moest ik nog zeggen dat hij erg blij was met de courgette. Eindelijk eens wat anders, zei hij.
En verder hebben we overal gezocht en gezocht, maar we konden het schoteltje niet vinden. Daarom heb ik nog maar een cadeautje in je schoen gedaan.

"Hij denkt dat het mijn schoen is," giechelde Lientje "hij weet zeker niet dat ik er af en toe in ga varen!"
"Ja, en dan moet ik je steeds weer redden omdat de schoen vol water loopt. Maar wat zit er nou in het pakje?" vroeg ik. "Oh, wat mooi, een lampje! Moet je eens zien wat er gebeurt als ik het aan zet!" zei ze. Het was inderdaad een prachtig lampje. "Precies wat ik wilde, voor in mijn reisdoos!"

Het lampje paste precies in de reisdoos en nu nemen we het altijd mee als we op stap gaan. Kan Lientje tenminste haar boekje lezen!

© Lydia Snijder 2013